Etiket arşivi: milliyet

Vordonisi

Bir Cevap Yazın

İnternet medyası özellikle günün önemli bir kısmını bilgisayar başında geçiren ofis çalışanları için oldukça öncelikli bir haber kaynağı.  Basılı yayın organlarında hala, belli ki biraz zorlamayla korunan ciddiyet ve editöryellik sanal ortamda pek o kadar önemsenmiyor.

İnsanlar, daha geç tanıştıkları ve kendilerini basit sebeplerle daha özgür hissettikleri için, internet camiasında daha bir senli-benli olma durumu var.  Geçenlerde dikkatimi çekti,  bir bankanın internet sitesi bile gerek verdiği promosyonları sunuş şekli, gerek ilanlarında kullandığı dille oldukça laubali, yüzeysel bir üslup kullanıyor.

Özellikle beyaz Türk dediğim kesimi anlamak için sıkça bir araç olarak kullandığım milliyet.com.tr bu konuda trendlerin başını çeken organ diyebilirim.  Yorucu bir erotizm, hatta giriş düzeyi pornografiye kayan zengin bir içerikle donatılmış, bol, hatta aşırı düzeyde resimli, az yazılı bir site onlarınki. Amaçları “tıklanmak” olduğu için haber sunuşlarındaki, manşetlerindeki belirsizlik bazen insana kendisini aptal gibi hisettiriyor. Öyle ki, site ne zaman girerseniz girin “şok”, “flaş”, “müthiş iddia” gibi sözcüklerden geçilmiyor.  Haber detaylarına ulaşmak istediğinizde karşınıza çıkan şeyler ise genellikle başlığın hararetiyle alakasız, doğruluğu onaylanmamış bilgiler oluyor.

Geçenlerde bir ufo haberi vardı. “Bu resmin doğruluğu onaylandı” gibi bir spotla veriliyordu. Haberin resim galerisinin devamında ise geçmişteki tartışmalı ufo görüntüleri yer alıyordu. Hele bunlardan biri, youtube’da basit bir aramanın sonucunda karşınıza çıkacak ve eğer biraz ingilizce biliyorsanız altına yorum yazan konunun bilenleri tarafından bilgisayarda oluşturulduğu basitçe ispatlanmış dandik bir video görüntüsünün karelerinden oluşuyordu.  Ha, unutmadan yazayım, doğruluğu onaylanmış ufo resminin kadraja sağ kenardan girmiş bir sokak lambasının şapkası olduğunu ertesi gün başka bir internet sitesinde gördüm, resmin kuşku götürmez bir biçimde tamamını da yayınlamışlardı 🙂

İnternet sitecileri insanları heyecanlandırmayı seviyorlar. Buna mainstream bir eğlence kültürü diyebiliriz. Bu aşamada gülüp geçmek gerek sanırım.  Yoksa kimsenin kimsenin cehaletine yasak getirmeye hakkı elbette yok.  İsteyen milliyet.com.tr’den haber okur, isteyen zaytung’ dan. Ama dizi karakterlerini gerçek sanan bir toplumun önüne üstelik politik konularda da bu üslupla çıkarsanız ortaya 2o. yüzyıl faşizminin özelliklerini taşıyan ulusalcı milliyetçi bir beyaz Türk ucubesi çıkarmış oluyorsunuz! Ki bu zaman zaman hep değindiğim bir mesele…

Bugün gördüğüm, beni bu yazıyı yazmaya sevk eden şey ise biraz daha gazetecilik tekniğiyle ilgili. Gazeteci arkadaş eski haritalardan birinde Bostancı açıklarında bir ada olduğunu görünce harekete geçiyor ve Bizanslılar zamanında bir depremde denize gömülmüş olan Vordonisi adasının batığına uzman bir ekiple dalış yapıyor. Gazeteciye bu merakı ve çalışması için helal olsun diyorum. Ama habere ait bir tane bile fotoğraf yayınlamayan editörlere de orada ne işiniz var demek gerekiyor. Haberin yanındaki galeri bölümünde kaşarın birinin “çıplaklık beni özgür kıldı” beyanatını görüyorsunuz. Tıklarsanız baldır bacak göreceksiniz. Zaten habere ulaşmak için de önce memelerini ekranınızın camına kadar uzatmış silikon dudaklı bir fahişenin yanından geçmek zorundasınız!

Sanırım milliyet.com.tr’nin Türkiye’nin en çok tıklanan 3. sitesi (Facebook’u bu sıralamanın dışında tutarsanız 2 oluyor) olmasının hikmeti burada.

Ulu Önder …

Bir Cevap Yazın

Kore’nin ulu önderi Kim Jong-il öldü.  Yerine elbette oğlu geçecek. Ölen adam da zaten babasının yerine tahta oturmuştu.

Kore’nin ulu önderinin ne kadar özel bir insan olduğunu biz yabancılar o öldükten sonra öğrendik. O bir başkomutan, ideolog, elbette ekonomiye ve tarıma yön veren dahice fikirlere sahip bir aydın, ulusal futbol takımına taktik verip maç kazandırabilecek bir futbol bilgesi, golf üstadı, sanatçı, sanat eleştirmeni, moda ikonu, büyük bir tarihçi, geleceği gören bir dahi vb. vb.

Kore’de onun adı öyle çıplak biçimde yazılmazmış. Önüne getirilen sıfatlardan bazıları; Aziz Lider, Dahi Lider, Sevgili Lider, Rehber Güneş Işığı, Mutlak Muzaffer, Demir İradeli Kumandan, Devrimci Yoldaşsal Aşkın En Yüksek Tecessüdü, 21. Yüzyılın Parlak Güneşi, Cennetten İnen Şerefli General gibi şeyler…

Böylesine muazzam bir insanın dünyadan göçmesinin ardından O’nun öksüz kalmış milleti ardından oldukça abartılı bir yas tutuyor.

Ve bu yasın görüntüleri dünyayı güldürüyor ve hayrete düşürüyor. Ben 15 yaşında babasını kaybetmiş bir çocuk olarak, abartılı yasları ve dövünmeleri hep büyük bir samimiyetsizlik olarak görmüşümdür. Hele, bir devlet başkanının ölümünün ardından ağlayan dövünen insanları gördükçe içimde hep bir tiksinti duygusu oluşmuştur.

Namık Çınar, yazısında bu tuhaf, yapmacık, anormal ve kesinlikle “çirkin” görüntüleri çok güzel işlemiş…

Dışarıdan bakınca bu halkın “çıldırmış” gibi göründüğünü söylemiş.  Bir toplumun, bir insana tapacak kertede “kul”laşmasının ne denli çirkin olduğunu görerek bunu yadırgadığımızı yazmış.

Ve dönüp kendimize bakmamızı söylemiş. 70 küsur sene önce ölmüş bir adamın arkasından yasta olmak, ölüm yıl dönümünde gözyaşı dökmek,  o saatte hayatı durdurmak vb. daha da “çirkin” bir riya değil mi? Aramızdan kaçı, bir sevdiğinin ölüm yıldönümünde, aradan yıllar geçtikten sonra bile gözyaşı döküyor, o an hayatı durduruyor? Bu, ikiyüzlülük değil de nedir?

Şimdi Kore örneğini biraz da dehşetle izlerken kendimizden de parçalar bulmuyor muyuz? Kendimize dışarıdan bakmış gibi olmuyor muyuz? Az gelişmiş toplumların ilerlemek ve bilimin yol göstericiliğinde yükselmek adına ulu önderlere ve büyük kurtarıcılara nasıl ilkel ve dogmatik bir biçimde tapındıklarını görünce kendimizde bir hata göremiyor muyuz?

Buna Murat Belge yanıt vermiş ve hayır demiş… Ve kendinden çok emin eklemiş:

Hiç şüphem yok ki bu ülkede bir yığın insan o görüntülere bakıp eğleniyordur. Ama üstünü hiçbir şey alınmıyordur. “Yahu, benzerliği görmüyor musun?” dese biri, büyük ihtimal, gene görmeyecektir. “Biz Atatürk’e ağlıyoruz! Aynı şey mi? Kim, kim oluyor?” diyecektir.

Zaten milliyetçiliğin de ana gücü insanın bu aptallığından gelir. Herkes senin gibi düşünüp davrandığı halde hâla kendini onlardan farklı ve kendi durumunu özel görmeye devam edersin. Aradaki benzerliği görüp inandığın şeylerin sıradanlığını ve muhtemel yanlışlığını sorgulamazsın. Kore’nin ulu önderinin arkasından yapılan ağlama tiyatroları seni eğlendirir ama milliyet.com.tr’de 10 kasım sabahı arabasını yol ortasında durdurup açık kapının yanında esas duruşa geçmiş beyefendi ve hanımefendileri gördüğünde göğsün kabarır. Biri aradaki benzerliği söylediğinde de aptal aptal bakarsın. Bu da milliyetçiliğin ana temalarından birisidir zaten.

Murat Belge, aradaki benzerliği görmemek üzerine bir anekdot da aktarmış:

Yıllar önce bir arkadaşım anlattıydı. Amerika’dan tanıdıkları Etiyopya üstünden geçerek bizim buraya gelmişler. “Ee, nasıl bir yer Etiyopya?” “Haile Selasiye Havaalanı’na indik,” demiş, Amerikalılar; “Haile Selasiye Caddesi’nden geçerek Haile Selasiye Meydanı’na geldik. Orada Haile Selasiye Oteli var…” Benim arkadaş gülerek dinliyor bunları. Onun da “Etiyopya’nın nasıl bir yer” olduğuna dair tahminlerine aykırı bir durum değil, anlatılan. Derken Amerikalılar devam etmiş: “Sonra buraya geldik, Atatürk Havaalanı’na indik…”

Bu noktadan sonra insanlar ikiye ayrılıyor. Atatürk’ün büyüklüğünü, padişahı kovduk cumhuriyeti kurduk tadında anlatanları, o olmasa biz şimdi olamazdık diye işi bilim kurguya çekenleri de var,  içinden hassiktir diyerek eziklik kompleksi içinde elin keferesine hoş gözükmeye çalışmaya devam edeni de.

Peki, bu sahteciliği, çirkinliği ve ilkelliği, ilericilik ve çağdaşlık adına yaşamak zorunda olan kara kalabalıkların bu işten ne çıkarı var ki oynamaya devam ediyorlar yetmiş küsur yıldır. Murat Belge buna da cevap veriyor. Onları bir “oynatan” var diyor. Bu oynatıcılar kimler mi?:

Onlar, “mostra” olarak, bu üzerinde “Kim” yazan tabelayı ellerinde tutacak, kaldıracaklar ve “Kim” adına ülkeyi yönetmeyi sürdürecekler. Kim hanedanını tartışılmaz hale getirdikleri ölçüde yönetimde ve bütün ülke hayatında edindikleri yerin de tartışılmaz olmasını sağlayacaklar. Kendileri için bir şey istiyorlarsa onlara “namert” diyelim. Bütün istedikleri, yüce Kim ilkelerinin ilelebet payidar olması. Onlar sadece bu ilkelerin yılmaz ve yorulmaz bekçisi. İlkelerden sapan hainlere biraz sert davranıyorlarsa, o kadarı da olacak artık. Bunu kendileri için yapmıyorlar ki!

Eeee, kumaş bu olunca terziler de böyle oluyor.