Küçük işlemcilerle yaptığımız uygulamaların azımsanmayacak bir kısmı şu tarife uyar: Bunlar “belli bir olay“a tepki vermek için “bekleyen” programlardır.

Örneğin bir butona basıldığında bir işlem yapan bir program düşünelim. Program, butona basılmadığı zaman sadece butona basılmasını bekliyor (aslında belli zamanlarda yaptığı başka işler olması bu hikayenin teorisini çok değiştirmiyor).

İşte bu belli olayı beklediğimiz uzun müddetler boyunca işlemciyi boşa alarak akım tüketimini azaltabiliriz. Beklediğimiz olay için bir kesme kurmamız yeterlidir. EFM8 işlemcilerdeki IDLE mode, bu senaryo için uygundur.
– Idle mode’da iken işlemciyi istediğimiz saat hızında bekletebiliriz ve istediğimiz modülleri açık tutabiliriz.
-Idle mode’dan çıkmak için mevcut kesmelerin herhangi birini ya da bir kaçını kullanabiliriz.
– Çıkış bir interrupt fonksiyonuna atlama kadar hızlı olacağı için olaya tepkimiz hızlı olabilir.
Yani, Idle mode kullanımı basit ve sağladığı tasarruf bizim tercihlerimize bağlı bir çalışma ayarıdır. Bununla beraber, işlemci aslında kapanmadığı için bu en yüksek düzeyde güç tasarrufu sağlayan mod değildir.

Bir uygulama geliştirmek çalışan bir kod elde etmekten çok fazlasıdır. Bir uygulama tasarlamak temelde, seçimler yapmak demektir. Bu seçimler gereksinimlerinize en uygun seçimler olurlarsa başarılı olursunuz.
İşte bu yazının konusu olan Idle mode, sıklıkla ve zamanlamasını tam bilemediğiniz anlarda görev başına geçmesi gereken bir programınız varsa doğru bir seçim olabilir.

Tipik bir kullanımda kod
– Beklerken gerekli olmayan birimleri kapatır,
– Makul bir çalışma frekansına yavaşlar,
– IDLE mode’dan çıkış kaynaklarını ayarlar,
– Ve işlemciyi idle mode’a sokar..

IDLE mode’a giriş:

   TMOD = 0x31;
   TH0 = 0;
   CKCON0 = 0x02;  // tmr0 prescaler SYSCLK/48 olsun
   CLKSEL = 0x40;  // sistem saatini 1,53MHz'e indir..
   TCON = 0x11;    // TMR0 çali$sin, EX0 kenarda tetiklemeli
   IE = 0x83;      // = 0x83 TMR0 ve EX0 kesmeleri devrede
   PCON0 = 0x01;   // IDLE=1
   PCON0 =  PCON0;
   _nop_();

Yukarıdaki kod parçası işlemciyi EX0 ve TMR0 kesmeleri ile normal çalışmaya geri dönmek üzere boşa çıkarır.
İşlemcinin kötü bir şans eseri IDLE=1 komutu işlenirken gelecek bir kesme yüzünden hiçbir zaman IDLE durumundan çıkamayacak olması ihtimaline karşılık, bu komutun hemen ardından bir byte’tan büyük opcode’lu bir komut işletilmelidir. PCON0=PCON0 dummy komutu bu yüzdendir.
İşlemcinin normal çalışma moduna dönünce, kendisini uyandıran kesme kodunu işledikten sonra _nop_() ile devam edeceğini de not edelim. Yani uyanma kodu, buradan sonra yer almalı (muhtemelen yapılacak ilk iş çalışma hızını arttırmak olacaktır).
Bu şekilde her şeyi tek düzeyli düz bir while(1) süper döngüsü içinde halledebiliriz.
Son bir not olarak da EFM8BB1 için IDLE mode çalışma akımı vereyim. 1,53MHz için işlemci akımı 550 uA ‘dir. ( -G sıcaklık sınıfındaki çipler için )