Adam, arka arkaya yerleştirilmiş, gayet can yakıcı olabilecek iki kasisin ikisinden de gaz kesmeden, o sokakta asla gitmemesi gereken bir hızla geçiyor. Beyaz hafif ticari aracın arkasından bakıp içten temennilerimi gönderirken bir anlık görebildiğim arka kapıya yazılmış “Allah korusun” yazısı.. Allah, büyük harflerle.

Adam şehir içinde, üstelik küçük bir hayvan için tepe denebilecek büyüklükte bir kasisi tam gaz geçiyor ama “yaratılışından beri” henüz ışığının bile bize ulaşacak kadar vakit bulamadığı büyüklükte bir evreni yaratan güçten, 5km ötedeki dükkanını açmaya gitmek için bindiği arabasına özel koruma talep edecek kadar güvenliğine düşkün.

Geçen sabah işe giderken dalgın dalgın yürüyorum. Benim ev-iş güzergahım öyle sabah trafiği olan bir yer de değil. Sabah sakinliğinde deli gibi gelen servis araçları ya da ne yapacağı, ne tarafa direksiyon kıracağı belli olmayan minibüsçüler dışında dikkat etmem gereken bir şey yok. Buna rağmen, 10 dakikalık yürüyüşte tam üç kez dönüş yapacak ya da yola çıkacak aracın, çıkacağı yolda düz gelen aracın geçmesini “beklemek” gibi bir tevazu göstermemesi yüzünden çarpışmanın eşiğine geldiklerine tanık oldum. Bunlar servis araçları ve minibüsler. Yani, bu şekilde olacak olan elim hadiseye artık kaza denir miydi bilemiyorum ama çok net biçimde o dönmeden ben geçeyim diye daha çok gaza basan servisçiyi ve yolun ağzına bile gelmeden öteki şeride geçen minibüsçüyü çok net biçimde gördüm.

Bilgisayarın başına oturunca gördüğüm olayların komikliğini düşündüm. Bomboş yollar, deli gibi giden aptal tipler ve bir iki saniyeden fazla beklemelerine neden olmayacağı halde yol vermemek için ısrar ederek taşıdıkları insanları tehlikeye atmaları.. Dünyanın bunca derdi varken, bir insanın yapacağı, dert edeceği, düşüneceği bir çok şey varken, bunların da olayı bu.  Bunlara gülmeyeceksin de ne yapacaksın?

Üst üste denk gelmem tesadüf mü yoksa bugünün bir özelliği mi var diye de düşündüm. Sonra arkadaşlar gelince öğrendim ki meğer o gün kandilmiş.  Hatta bugün oruç tutarsan deli gibi de sevabı varmış.  Şimdi trafik magandalığıyla mübarek berat kandilinin ne alakası var diye düşünebilirsiniz.  Ben kandil günü insanların birdenbire saygılı bireylere dönüşmelerini; en azından birbirlerinin, küçük ilkokul çocuklarının canlarına kast etmemelerini falan beklemiyorum elbette. Fakat şöyle bir soru da duruyor:  Arkadaş, bu saçma sapan kandil mesajları bana niye geliyor o zaman? Eminim o servis ve minibüs şoförleri de bu mesajları atıp duruyorlar ( Bugün gördüm, sokakta rahvan giden bir minibüsü süren tip, iki kolunu dirseğinin üstünden direksiyona yaslamış telefonuyla oynuyor ).

Bütün kandil mesajlarının özünde özetle “Allah şöyle yapsın” deniyor.  Yani, Allah’ın (genellikle) güzel bir şeyler yapması  isteniyor.  Buradaki temenni bazen “senin duanı kabul etsin” de olabiliyor. Bu da, kendin bildiğini iste, beni de referans göster gibi bir şey zannedersem.  Zaten Allah’ın size yapması istenen güzel şeyler de o kadar soyut ve üstünkörü istekler ki bizimkisi gibi soyut düşünmekten ve konuşmaktan bu kadar uzak bir toplumda bu lafları söylemek kelimenin tam anlamıyla saçmalamak oluyor.

Bu duaların şebeke operatörlerinde yoğunluk yaratacak bir trafikle gidip gelmesi gördüğüm kadarıyla insanların hayatlarında o gün bile bir iyileşmeye neden olmuyor. Çünkü o “Allahtan bir şey istemeye referans olma” kutsal gününde bile, en basitinden sokaktaki trafikte insanlar birbirileri için iyi bir şey istemeyi bırak, bazen yaşam haklarını bile hiçe sayarcasına davranmaya devam ediyorlar.

Önümüz Ramazan.. Sıcak günlere de denk geldi.. Denemesi bedava.. Arabanıza atlayın ve şehir içinde bir tura çıkın bakalım, her zamankinden daha uhrevi bir yolculuk mu olacak? Baktınız olmuyor, kenara çekip Whatsapp’tan birkaç güllü, Arapça yazılı, dualı falan mesaj paylaşın listenizdekilerle.. Sonra devam edin, bakalım bir değişiklik olacak mı?

Varmak istediğim yer, insanlar birbirlerinin iyiliğini Allah’tan istemeye çok hevesliler. Kendileri, birbirlerinin iyiliği için asla bir şey yapmazlar. Hatta bunu bir zayıflık ya da enayilik olarak görürler. Ama Allah şöyle yapsın, Allah böyle yapsın diye Allah’a talimat verir, hatta sizin kendi talimatlarınız için referans olurlar.

Yolda görsem selam vermeyeceğim adam bana hayırlı cumalar diye mesaj atıyor. Hayırlı olunca ne olacak? Pazardaki it çürük patates koymayacak mı torbana? Bugün sana öğle yemeğinde pislik yedirmeyecekler mi? Beni bırak, adım gibi biliyorum, fırsatını bulsa birbirinin ciğerini sökecek adamlar(sözün gerçek anlamını kastediyorum, benzetme falan değil) bir whatsapp grubuna katılmışlar hayırlı bilmemneler, rabbim bilmemne versin, duanızı bilmemnapsın falan diye mart kedileri gibi bir o yandan bir bu yandan temenni zırvalıyorlar.

Hayatında, yaptıklarında, konuşmasında, yürüyüşünde, tipinde estetiğe dair tek bir nokta bulunmayan adam bakıyorum pembeli membeli video paylaşmış. Ulan eşşoğlueşşek, yazı ile yetinseydin bari.. Latin alfabesini geçtim.. Kara çalı dalı gibi bir Arapça “hat” neyine yetmedi.. Çiçekli pembeli video nereden çıktı, nereden gördün de özendin?

Tabi şimdi dini gün ve gecelerin ne suçu var diye dahice bir soru sorabilirsiniz. Bizim hayatımız her türlü boka batmış. Bunun özünde “seküler” bir batış olduğunun ben de farkındayım. Fakat işte böyle sembolik şeyler bizi bunun üstünde düşünmekten ve durumumuzu sorgulamaktan daha da uzaklaştırıyor. İddia ediyorum şu kutsal gün ve gecelerin bizim toplumsal saygı ve barışımıza büyük zararı var. Çünkü bu zamanlarda bir şeyler “temenni” eden adam topu Allah’a atıp görevini yaptığını düşünüyor. Toplum nezdinde görevini yerine getirmenin huzurunu yaşıyor. O adama o huzuru yaşatmak yarın onun daha düşüncesizce başkalarına zarar vermesinden başka bir şeye yaramıyor. Ama hiç kimsede kutsal bir boş lafın, yaşamınızdaki somut bir iyiliğin önüne geçmesinin aslında ahlaksızlık olduğunu söyleyecek cesaret veya zeka olmadığı için bu tıraş büyüyerek devam ediyor.