Şiddeti öven, birini hedef alan bir şeyler yazmaktan kaçınmalıyım. Bu hem benim yaşantıma ve dünya görüşüme yakışmaz hem de düşüncelerimi anlatmayı yazarak seçmiş olmamın mantığıyla, yani bu sitenin var oluş sebebiyle çelişir.
Hele ki, şu günlerde, etrafta iyice arttığını düşündüğüm şiddet üzerine bir şeyler yazmayı planlarken klavyenin başına oturunca aklıma böyle şeyler gelmesi bana tövbe çektiriyor şimdi..

Ama o adamın sırıtışındaki o çirkin ifadeyi bir kere görünce o tövbeleri art arda çekip duruyorum.

Otobüste bir kıza, kız şort giymiş diye hakaret eden ve tekme atan “güvenlik görevlisi” olarak bir inşaatta çalışan bir tipten söz ediyoruz.

Mahkeme bu tipi serbest bırakmış. Eleman ifadesinde bolca din iman temalı şeyler kullanmış. Sonra da tahliye edilmiş.

Böyle bir şey için oturup bir yazı yazmazdım.

Bunlar bizim adalet sistemimiz için olağan şeyler. Ben haber ajansı mıyım? Her birini not edecek olsam işi gücü bırakıp buraya yazı yazmakla uğraşmam gerekir.

Ama ardından başka bir haber görünce başka şeyler de yazmamak için başka tövbeler de çekerek bari içimi buraya dökeyim diyerek oturdum yazının başına..

32 ay geçmiş, 4 savcı değişmiş ama 1,5 yaşında ölen küçük bir çocuğun ölümüyle ilgili bir iddianame bile yazılamamış. Babası, küçük çocuğun cansız bedenini bir çuvala koyup, sırtına asıp tam 16km taşımıştı. Otopsi için..

Beni en çok o çuvalın küçüklüğü etkilemişti.. Babasının sırtında 16km yolculuk eden bir çocuk cesedi.. Daha bu ölüm hakkında bir iddianame bile hazırlanmamış. 3 sene geçmiş. Serbest bırakılan sapıklar. Terfi alan çocuk tacizcileri.. Sırıta sırıta adliyeden çıkan uğursuz, namussuz, şerefsiz insanlar…
Diğer yanda da ölümündeki ihmale dair bir iddianame bile 3 yılda yazılamamış 1,5 yaşında bir çocuk.

Dün Fetö iddianamesinden bir iki şey okumuştum. Kahramanlık destanı gibi bir şey yazmaya çalışmışlar, iyi bir lise öğrencisinin kompozisyon ödevi olarak yazabileceği bir yalama metni olarak.. Ama o yalamacılar, 1,5 yaşında ölen bir çocuk için 3 senede bir iddianame yazamamışlar.

1,5 yaşında çocukların hayatlarının bir önemi yok ki. Devleti kimin ele geçireceğinin önemi var… Devleti ele geçirene sınırsızca yalakalık yapıp bir kenarda durabilmenin önemi var.

İşte böyle, bu yazıyı okuyan talihsiz insan… Bir ülke böyle var ya da yok olur. Ucuz politikacı palavraları ya da bankaların biz şöyleyiz biz böyleyiz geyikleri ya da milli takım sponsorlarının basma kalıp tek yürek tek millet reklamları ile birkaç saniye gaza gelebilirsin.

Ama böyle işte bu yazıyı okuyan insan… Bir ülkenin aslında tüm palavralara rağmen aslında bir ülke olmadığını böyle anlarsın.. Eğer bu güne kadar zaten hala anlayamamış idiysen…