Türkiye’nin siyasal İslamcılarının, tam olarak onlar gibi düşünmeyen insanlarla konuşurlarken, izah etmeleri gereken çok şey oluyor. Düşüncelerini anlatırlarken, başkalarıyla, üzerinde rahatça uzlaşabilecekleri neredeyse hiçbir temel kabul kalmamış diyebilirim. Üstü kapalı bir tespit oldu ama şu günlerde eşi benzeri görülmemiş bir “kutuplaşma” aslında Erdoğan’ın kişiliğinden çok siyasal İslam’ın ikna edicilik özelliğini kaybetmiş olmasından çıkıyor diye iddia ediyorum.

Şimdilerde, eskiye kıyasla çok daha özensiz iktidar propogandası haberleri, safsata olduğu besbelli söylemler, komplo teorileri, bolca aptal yerine konma ithamına maruz kalma, trolleşme, mantıklı konuşmak yerine slogan atma gibi  “refleksler” işte hep bu izah edilmesi gereken şeylerin çokluğu yüzünden patlayan refleksler bence..

Muhafazakar insanlarda dünyanın gerçeklerini kabullenme sorunları var. Siyasal İslam, gerçekleri kabullenememe zayıflığını daha bir belirgin hale getiriyor.  Bizim Başbakan Davutoğlu’nun, artık kendi partisinden insanların bile alaya almaya başladığı o “ütopik” söylemleri bunun en güzel örneği…

Örneğin, İslam İşbirliği Toplantısı oturumlarında söylenenlere bakın. Bu adamların gerçek dünya hakkında hiçbir fikirleri olmadığını düşünürsünüz. Bir kısmı nerede olduğunu bile bilmediğimiz, demokrasi ile yönetilmeyen, insanlığa hiçbir katkısı olmayan saçma sapan ülkelerin, korku ve nefret üzerinden iktidar sürdüren uyuşuk yöneticileri… En büyük düşmanları Batı ya da İsrail değil, yine kendileri,hatta kendi halkları değil mi? Bu adamların mı İslam’ın terörle birlikte anılmasına son vereceklerine inanıyoruz?

Hele bir ümmet kavramı var ki, ne zaman duysam gülümsemekten kendimi alamıyorum. Dünya tarihi hakkında bir iki şey duymuş olmak bile “ümmet” kavramının ne kadar aptalca bir şey olduğunu anlamaya yeterli sanırım. Hükümdarı oldukları ülkelerdeki kendi vatandaşlarının özgürlüğünden korkan hıyarlar, müslümanlık ve geri kalmışlık dışında hiçbir ortak noktaları olmayan başka milletlerle aynı ülküyü paylaşacak, öyle mi? Komik bile değil…

Ümmet mümmet diye saçmalayıp, yarın size Kut’ül Amere savaşından ahkam kesecek Siyasal İslamcı alıklara, Katoliklerin lideri Papa ile Ortadoksların lideri Patriğin beraber gerçekleştirdikleri Midilli Adası ziyaretinden söz edin lütfen.. Afgan, Pakistanlı, Iraklı ve Suriye’li çocuklar ağlaya ağlaya Papa ve Patriğin ayaklarına kapanıyor, ellerini öpüyorlardı izlediğim görüntülerde…

Boşversinler yüz sene önceki cihadları, İslam’ın barış kardeşlik dini olduğuna dair çelişkili örnekleri…  16 Nisan 2016’daki şu sahneleri bir yorumlasınlar, karınlarından konuşmadan, kıvırmadan….

Yazıya Ek:

2014 Gazze Savaşı sonrası bir grup bağışçı ülke Gazze için 3,5 Milyar $ yeniden imar ve kalkınma yardımı yapmayı kararlaştırmışlar. Dünya Bankası’nın açıklamasına göre; yapmayı vadettiği yardımın tamamını ya da büyük kısmını ödeyen ülkeler ABD, Hollanda, Almanya ve AB. Vadettiği yardımın çok azını ödeyen ülkeler ise Türkiye, Katar ve Suudi Arabistan..