Sinemada seyretmiş olduğum için harcadığım zamanıma üzüldüğüm gayet kötü Cem Yılmaz filmi.
Yeşilçam klişeleriyle dalga geçeceğim derken o klişenin anlatımından ötesine geçememiş, artık Türk halkının patavatsızlığını ya da yeşilçamın klişelerini iki küfürle süsleyip komiklik yapmanın gayet klişe ve gayet patavatsızca bir şey olduğuna iyiden iyiye emin olmama neden olan sinema faciası.

Bir filmin aklımda güzel intiba bırakması için ya bahsettiği şeyin ya da o şeyden bahsediş şeklinin en az birisinin ilginç olması gerek. Bu filmde her iki ayak da yok! Ne sürekli özgün bir konu üretmeden “bizi bize anlatan” esprilere gülecek halim kaldı ne de dandik Türk sinemasının yaratıcılıktan yoksun kendi güdük iç dünyasını ve emekçilerinin halini merak ediyorum.

Şu ürün yerleştirme denen saçmalık da ayrıca dikkat çekiyor. Cem Yılmaz filmin bir çok yerinde kucağında litrelik Pepsi Fruko Yedigün şişeleriyle. Bu sahnelere bakıp gazoz içmeye karar veren insanlar varsa bile bence onlar hedef alınarak para harcanmamalı.

Buldunuz Türkiye gibi memleketi, at koşturun durun bakalım hıyarlar sizi dedim bir kere daha özetle…