Aslında insanların canını yakmakta olan meseleler hakkında yazmaktan hoşlanmıyorum. Acıların anlamsızlığını vurgulamanın o insanlara olumlu etki yapmayacağı muhakkak. İnsanlar böyle zamanlarda kutsallara daha bir sarılıyorlar. Bu, türümüzün zayıf yanlarından biri olmalı.

Ülkenin bir kesiminde, “özgürlük savaşçıları” denen adamlar yapmayı bildikleri tek şeyi yapıyorlar: Ellerinden geldiğince kan akıtıyorlar. Zaten özgürlük acı çekmek demek değil midir? (Öyleyse “özgürüz hepimiz de..”) Ülkenin geri kalan kesimlerinde de insanlar bunları “lanetleyip” 30 yıldır aynı şeyleri papağan gibi tekrarlayıp ilkel bir ayin yapan yerliler gibi ölen gençlerin etrafında tamtam çalıyorlar. Bunlar hakkında yazmak da sonuçta aynı şeyleri tekrarlayıp durmaktan başka bir şey olmayacak.

Aşağıdaki iki zaytung son dakika haberinde, “dişe diş mücadele” geyiği hicvediliyor. Yolda giderken bazen polis, bazen gerilla, bazen terörist bazen de “özgürlük savaşçısı” yolunuzu kesebilir. İnsanların yollarının kesilmeden gidebilecekleri bir hayat ise ütopyalarda bile yok!

Hakkari – Yüksekova karayolunun 80. km’sindeki mayın döşeme çalışmaları nedeniyle ulaşım kontrollü olarak sağlanıyor…

Tunceli-Pülümür karayolunda alkollü sürücüler PKK militanlarına zor anlar yaşattı…

(“alicankoc” ve “bol kese” rumuzlu yazarlara harika esprilerinden dolayı tebriklerimi iletiyorum)