PKK saldırdı ve en az 24 askeri öldürdü.

Yakın zamana kadar, devletin zulmüne isyan etmiş bu adamlara istesem de kızamıyordum…  Çevremde bolca bulunan, asmalı kesmeli öldürmeli konuşan Türk milliyetçisi arkadaşları dinlerken ulan diyordum kendi kendime…

Buralarda “ne mutlu Kürtüm diyene” diyenler hüküm sürüyor olsalar…

Biz bir şekilde bunlarla yaşamaya çalışıyor olsak…

Bir gün bunların askerleri, askeri aracın arkasına bu şimdi konuşan hıyarın amcasının oğlunun cesedini….

Ayaklarından bağlanmış halde sürükleyerek önümüzden geçiverse…

Bu hıyar dağa çıkar mıydı çıkmaz mıydı?

Çıkardı…

Haksız olur muydu?

Olmazdı…

Bir iş bulmak, memur olmak, rahat yaşamak için amcasının oğlunun katillerine devşirilmiş olsa şerefsiz demez miydik ona?

Derdik…

Bizdeki asmalı kesmeli konuşan insanlara saygım var. Ama bilsinler ki onlara saygım olması şimdi PKK’ya da saygım olmasını gerektiriyor… Onlar da aynısını yapar, canlarını ortaya koyarlardı… Birbirine düşman olanların böylesi aynı moral değerleri paylaşması ilginç…

PKK’nın zoru olmasa bu saçma oyun bozulmazdı… Saygı duyuyorum… O insanların acılarını paylaşmamışsak, onlar da bize acı yaşatır ve böylece paylaşırız, anlıyorum… Ama zamanın ruhu da var… Bu çağda, bunca şeyden sonra, bir dünya ülkesi olmaya başladıktan sonra, artık  PKK olmasaydı da biz 80 darbesinin düzeniyle gitmezdik, Kürt kardeşlerimize siz de varsınız derdik diye de düşünüyorum. Bu çağda kimse kimsenin dilini-kimliğini inkar ederek yaşayamaz. Akıllı telefonların, sosyal medyanın, dijital kameraların çağında kart-kurt muhabbeti yapamazdı diye düşünüyorum.

Ve tam bu çağda PKK tutuyor hamile kadınları, genç kızları, çocukları öldürüyor.. Askerlerin üstüne saldırıyor… Ben bunu anlamakta zorlanıyorum…  Kürtler hak ettikleri saygıyı görecekler.. Ama PKK buna yardım etmiyor. İnsanları öldürüyor. İstikrarı baltalıyor.

Eski düzenin kahramanları artık hesap verirken anti kahramanları o zamanki rakiplerini kurtarmaya çalışıyor gibiler. Sanki herkes o zamanki düzene dönelim istiyor. Ama buna güçleri yetmez.. Zamanı yenemezler.. Zamanın ruhuyla savaşmaya silahları yetmez gibime geliyor. 30 yıldır sürebilen savaş bir anlaşmayla süren savaştır.. Anlıyorum…

Bizde de hala o tabut tiyatroları oynanmaya devam ediyor. Bu işten silahçılar ve bayrakçılar karlı çıkıyor. İnsanlar papağan gibi şehitler ölmez vatan bölünmez diyor. Askeri beceriksizlikleri ve ihmalleri, insanları zorla dağa çıkarıp devlete düşman eden bu düzeni kimse sorgulamıyor. Çocukların ölüleri üzerinden ne anlama geldiğini bile bilmedikleri şeyleri kutsayıp duruyorlar. PKK sanki onlara çalışıyor.. Bizim devletten birileri sanki bunlar olsun diye bekliyor.. Bu işler bitmeli artık… Manipülasyonların insan bedenleri üzerinden değil sermaye üzerinden yapıldığı kademelere gelmeliyiz biz de…