19 Şubat 2001’deki Milli Güvenlik Kurulu’nda Cumhurbaşkanı Sezer Başbakan Ecevit’e anayasa kitapçığı fırlattı ve bir “devlet krizi” patlak verdi.
20 Şubat’ta hazine 144% faizle borçlanabildi.

21 Şubat Çarşamba ise tarihe kara çarşamba olarak geçecekti. O gün, gecelik faiz 7500% e yükseldi. IMKB 18,1% değer kaybetti. Bir kriz zirvesi toplandı ve 13 saat sürdü. Dalgalı kur sistemine geçildi.

Temelleri daha öncelere dayanan bir ekonomik ve politik çürümüşlük insanların üzerine resmen çöktü. Sistem, 28 Şubat’la iyice cisimleşen yozlaşmayı daha fazla taşıyamadı. Banka sahibi medya patronlarının iktidar oyunu binlerce çalışanın işsiz kalması ve ülkenin IMF’ye muhtaç olmasıyla sonuçlandı.

Ayrıntıya girmeden, geyiğe sarmadan, tanrıları ürkütmeden, 10 yıl sonrası ile o günleri sayısal olarak kıyaslayalım:

• 2001 yılında büyüme hızı -9,4 oldu. 2010 yılında krize rağmen bu oran 8,9
• 2001 yılında GSYH’miz 240 milyar dolardı. kişi başına gelir de 3000 dolar. 2010 yılında GSYH 1 trilyon 101 bin dolara, kişi başına gelir de 10 bin 40 dolara çıktı.
• 2001 yılında en yüksek faiz 7500% iken 2012 yılında bu değer 1,5% ye geriledi.
• 2001 yılında enflasyon 68,5% idi. 2010 yılında 6,4% enflasyon gerçekleşti.
• 2001 yılı ihracatımız 31 milyar dolarken 2010 yılında bu sayı 114 milyar dolar olarak gerçekleşti.
• Ve son olarak bütçe açığının GSYH oranı: 2001 yılında bu oran tam 16,3% tü.  2010 yılında ise 3,6%

Göbeğini kaşıyan bidon kafalı cahil ayıları anlamak için bazen sayılar gerekli olabilir.